POChP z pozycji osoby bliskiej choremu

Rozpoznanie choroby przewlekłej jest dużym stresem nie tylko dla chorego. Dla osób bliskich oswojenie się z nową sytuacją bywa też nie lada wyzwaniem. Ideałem jest, jeżeli pacjent w chwili rozpoznania POChP ma wokół siebie krąg oddanych osób, które będą dla niego istotnym wsparciem. Ale należy pamiętać, że POChP dotyczy głównie osób starszych, gdzie zwykle samodzielne już dzieci mieszkają w innym miejscu, czasem w dużym oddaleniu, a nawet poza granicami kraju.

Dystans i brak możliwości osobistego kontaktu z osobą bliską, która choruje na POChP stanowi dodatkowy problem. Jako, że niniejsza treść powstaje w specyficznym okresie, to jest w samym epicentrum pandemii COVID-19, spróbujemy również odnieść się do tak specyficznej sytuacji.

Niewątpliwie w pierwszych tygodniach od rozpoznania chory wymaga szczególnego wsparcia. Warto zapytać wówczas lekarza na jakim etapie została wykryta choroba i jaki jest stopień jej zaawansowania. Trzeba dokładnie ocenić sytuację czy chory może nadal mieszkać sam, czy potrzebuje czasowej lub stałej pomocy. Od tego może zależeć przebieg choroby.

Jeśli bliska osoba chora na POChP mieszka daleko, a my nie jesteśmy w stanie przenieść się bliżej, pomyślmy jak zorganizować i zapewnić jej pomoc oraz wsparcie przy pomocy obcych osób. Ważny jest też częsty kontakt z bliską osobą. W dzisiejszych czasach dostępnych jest wiele możliwości – kontakt telefoniczny, jak również możliwości kontaktu wzrokowego poprzez łącza multimedialne.

Jeśli osoba chora nie umie ich samodzielnie obsługiwać, na pewno w okolicy znajdzie się usłużny młody człowiek, który z zachowaniem pełnych środków bezpieczeństwa pomoże w nawiązaniu takiego kontaktu. Może być to pożyteczne doświadczenie również dla tej młodej osoby w zdobywaniu wrażliwości na potrzeby innych ludzi, co w dobie pandemii wydaje się wyjątkowo ważne.